L´etudiante et monsieur Henri

                               
                                                           Frühstück bei Monsieur Henri




Reżyseria: Ivan Calbérac. W rolach głównych: Claud Brasseur, Guillame De Tonquédec, Noémi Schmidt, Frédérique Bel.
Muzyka: Laurent Aknin

Noémi Schmidt i Claud Brasseur

Stary zrzędliwy emeryt postanawia wynająć pokój w swoim wielkim paryskim mieszkaniu. Trafia na niedoszłą studentkę, której niewiele w życiu się udaje poza komponowaniem i grą na pianinie. Zmusza młodą dziewczynę do udziału w spisku przeciw synowej, której nie akceptuje i uważa za głupią. A co z tego wyniknie, dowiecie się w kinie. Polecam tę dowcipną komedię, z piękną muzyką Aknina, świetną na letni pogodny wieczór sierpniowy. ****

Noémi Schmidt i Frédérique Bel

 Z prawej stojący Guillame De Tonquédec

Frédérique Bel

Noémi Schmidt jest Szwajcarką (ur. w Sitten), studiowała muzykę w Brukseli

Julieta

To dwudziesty film hiszpańskiego mistrza Pedro Almodóvara, który uważam za najlepszy – bardzo mi się podobał.

Główną bohaterkę grają dwie aktorki – Julietę w młodości gra Adriana Ugarte, w latach późniejszych rolę odtwarza Emma Suárez.

                                                                             *****

Dla kochającej matki nie ma chyba gorszej rzeczy, niż jak bez wytłumaczenia dorastające dziecko opuszcza dom bez podania adresu i jakiejkolwiek wiadomości. I to na całe długie 18 lat. Zakłada rodzinę, ma troje dzieci..., i ani słowa do kochającej ją matki.

Antía ma 18 lat, jak wyjeżdża na wakacje na trzy miesiące w celu wyciszenia duszy. I nigdy już nie powróci do rodzinnego domu.

Czy zaginięcie i utonięcie ojca w czasie sztormu na morzu może być powodem buntu młodej nastolatki? Ojciec-rybak  co prawda posprzeczał się trochę z matką i wypłynął w morze przy pogarszającej się pogodzie, ale czyż można obwiniać matkę za jego własną decyzję, i z tego powodu uciekać z domu? Zostawić bolejącą po śmierci męża i nie odezwać się ani słowem przez osiemnaście lat? Nie wiadomo czy można. Moim zdaniem nie wolno, lecz Antía myśli inaczej. Matka poszukuje  jej, ale nie trafia na żaden ślad. Dopiero całkiem przypadkowo po spotkaniu z dawną przyjaciółką córki dowiaduje się, że Antía ma rodzinę i troje dzieci. Jednak dalej nie wie, gdzie mieszka.

Pewnego dnia przychodzi na dawny adres madrycki list ze Szwajcarii – Antía pisze, że żałuje swojego długiego milczenia. Pisze, że dopiero po śmierci synka, który utonął,  zrozumiała, jaki ból zadała matce.

Matka wyrusza w podróż do Szwajcarii.

Maggie´s Plan

Reżyseria i scenariusz: Rebecca Miller (córka Arthura Millera)

Muzyka: Michael Rohatyn
Na podstawie noweli Karen Rinaldi

Główna bohaterka Maggie (Greta Gerwig) chce mieć dziecko. W dzisiejszym świecie nie stanowi to żadnego problemu. Spotyka dawcę nasienia – handlarza ogórków – umawia się z nim na spotkanie, no i właściwie nie ma problemu... ,  ale w tym samym czasie spotyka się z Johnem (Ethan Hawke), który jest żonaty i ma dwoje dzieci. Nieoczekiwanie udaje się obojgu wspólny związek – John rozwodzi się z dominującą żoną (Julianne Moore) i żeni z Maggie. Mają wspólną córkę, ale także dbają o kontakt z dwójką dzieci Johna.

John pracuje nad książką, której nie udaje mu się nigdy napisać.  Maggie jest zajęta ciekawą pracą i chowaniem dzieci. Pojawiają się wątpliwości, czy John przypadkiem nie kocha ciągle swojej byłej żony. Maggie ma nowy plan, który realizuje. Rzeczywiście, byłe małżeństwo wygasło nie do końca. Eksmałżonkowie na wspólnym wyjeździe za granicę romansują ze sobą. John odchodzi od Maggie i wraca do byłej żony i dzieci.
A córka Maggie? Jest dzieckiem Johna czy też ma coś wspólnego z handlarzem ogórków? Być może nie jest to wykluczone.

Film przypomina trochę atrmosferę z filmów Woody Allena. Greta Gerwig jest nową muzą Hollywood, a Julianna Moore jak zwykle doskonała. ***

Greta Gerwig - Maggie z coreczka

Greta Gerwig i Julianne Moore - Maggie z rywalka

Julianne Moore

Ethan Hawke i Greta Herwig - w filmie John i Maggie

 

La vache - Krowa

                              W niemieckiej wersji: Unterwegs mit Jacqueline


Rezyseria: Mohammed Hamidi
W rolach glownych: Jamel Debbouzze, Fatsah Bouyahm, Lambert Wilson, Julia Piaton, Malik Bentalha. Komedia francuska, ktora wywolala burze oklaskow i cieszy sie we Francji duzym powodzeniem, a takze zbiera calkiem dobre recenzje. Mnie sie tak bardzo nie podobala, choc mozna sie bylo czasami posmiac. Uwazam temat krowy, ktora ze swoim wielbicielem wedruje ze wsi arabskiej do Paryza na "wystawe pieknosci" za zbyt trywialny, dla mnie - wrecz niezrozumialy.


Ponizej streszczenie dla poslugujacych sie francuskim. (dla odmiany)
                                                                 ***

Fatah, un modeste, joyeux et optimiste paysan algérien qui n'a jamais quitté sa campagne, rêve d'emmener sa vache Jacqueline au salon de l'agriculture de Paris. Un jour, à la surprise générale, il reçoit une invitation pour s'y rendre, mais il doit emprunter de l'argent à tous les hommes du village pour mener à bien son voyage. Il quitte sa femme Naïma et ses deux filles et prend le bateau pour Marseille avec sa vache. Il entame ensuite, à pied, sa marche vers Paris. À travers la France, son voyage est plein de rencontres : il se retrouve à animer une fête de village trop arrosée, il est accueilli chez un comte ruiné, il se retrouve au cœur de revendications paysannes. Repéré par la presse, le courageux marcheur fait le buzz sur les réseaux sociaux, suscite l'admiration et subit quelques moqueries. Mais les ennuis le retardent et il n'est pas sûr d'arriver à temps au concours de la plus belle vache tarentaise.